Контур астуджальнай вадкасці мае тэрмастатычнае рэгуляванне. Пакуль рухавік халодны, астуджальная вадкасць цыркулюе толькі ў галоўцы цыліндраў, а таксама ў маторным блоку. З разаграваннем тэрмастат адкрывае вялікі контур цыркуляцыі астуджальнай вадкасці. Пры гэтым астуджальная вадкасць падаецца стала працавальнай вадзяной помпай у радыятар. Астуджальная вадкасць праходзіць па радыятары зверху ўніз і пры гэтым астуджаецца сустрэчным струменем паветра, праходзілым паміж рэбрамі радыятара. Вентылятар, усталяваны за радыятарам забяспечвае дастатковы паветраны струмень, дадаткова подсасывая струмень сустрэчнага паветра праз радыятар.
У вентылятары размяшчаецца вязкостная муфта. Як толькі паветра, які прыходзіць ад радыятара дасягае тэмпературы каля +82°С, біметалічны кантакт падлучае вязкостную муфту вентылятара. Пры гэтым вентылятар пачынае працаваць на падвышаных абарачэннях і забяспечвае павелічэнне паветранага струменя датуль, пакуль тэмпература паветра на вынахадзе радыятара не зменшыцца да прыкладна 460°С. Пасля гэтага вязкостная муфта адключаецца і змяншае лік абарачэнняў вентылятара.
Дзякуючы нясталаму поўнаму ўключэнню вентылятара ўзрастае карысная магутнасць рухавіка і памяншаецца выдатак паліва.