Strukturalnie sprzęgło składa się z osłony sprzęgła z tarczą dociskową (1, ryc. 7.1), napęd niewolnika (2) oraz mechanizm zwalniający sprzęgło, który zawiera łożysko zwalniające (3), zwolnij dźwignię łożyska (5), szpilka kulkowa (6) i wiosenny klips (7). dysk napędzany (2) znajduje się pomiędzy płytą dociskową (1) i koło zamachowe.
Cechy charakterystyczne typu sprzęgła «SAC» jest obecność trzech gniazd z ogranicznikami do pierścieni regulacyjnych (patrz ryc. 7.12).
Osłona sprzęgła z dociskiem tzw «kosz», zainstalowany na końcu (tył) powierzchnie koła zamachowego na śrubach dokręcanych krzyżowo w kilku krokach, ostateczna siła zależy od modelu silnika:
- Śruby M8 (8.8) moment obrotowy 25 Nm (2,5 kgf·m);
- Śruby M8 (10.9) moment obrotowy 34 Nm (3,4 kgf·m).
Napędzana tarcza sprzęgła z elastyczną piastą ma połączenie wielowypustowe z pierwotną (wejście) ręczna skrzynia biegów (RKPP) i przesuwaj się po nim swobodnie. Okładziny cierne montuje się na powierzchniach tarczy za pomocą nitów, minimalna grubość okładziny tarczy to 7,5 mm. W takim przypadku grubość resztkowa okładziny między jej powierzchnią a łbem nitu musi wynosić co najmniej 1,0 mm. Marka materiału okładzin ciernych to Textar T50 SM7. Piasta tarczy posiada sprężyny tłumiące, które tłumią wstrząsy przekładni podczas uruchamiania i zatrzymywania silnika, przy gwałtownym wciśnięciu sprzęgła oraz drgania samego silnika, co gwarantuje płynną jazdę (przenosić) samochód. Tarcza sprzęgła jest wyśrodkowana względem wałka wejściowego skrzyni biegów.
Dźwignia zwalniająca sprzęgło jest zamontowana w obudowie sprzęgła. Jest on połączony z bezobsługowym, samocentrującym łożyskiem wyciskowym.
W miarę zużywania się okładziny tarczy napędzanej tarcza dociskowa przesuwa się w kierunku koła zamachowego, a sektory sprężyny membranowej prostują się. Sprzęgło hydrauliczne (Ryż. 7.2), nie wymaga regulacji, ponieważ ilość płynu hydraulicznego w układzie automatycznie kompensuje zużycie po każdym naciśnięciu pedału sprzęgła.
Konstrukcja siłownika hydraulicznego zwalniania sprzęgła jest pokazana na rysunku 7.2 i obejmuje główne elementy - główny cylinder (1), rurociągi (8, 12), wąż (7) zbiornik płynu hamulcowego, sprawny (wykonawczy) siłownik siłownika sprzęgła (14), moduł przełącznika sprzęgła (20). Na samochodach «x5» koła zamachowe silnika są dwumasowe (Ryż. 7.3.). Jedna część (1) połączona z kołnierzem wału korbowego, druga jej część jest połączona z koszem sprzęgła i stanowi powierzchnię roboczą mechanizmu sprzęgła. Powierzchnia trąca ma zdolność poruszania się, ponieważ. elastyczny element znajduje się między częściami koła zamachowego (2) typ sprężyny, która pełni rolę tłumika drgań skrętnych, dodatkowo zastosowano ogranicznik momentu tarcia.
Maksymalne dopuszczalne bicie końcowe powierzchni roboczej napędzanej tarczy wynosi nie więcej niż 0,5 mm. Dla tarczy dociskowej odkształcenie nie powinno być większe niż 0,3 mm, bicie końcowe względem sprężyny talerzowej - nie większe niż 0,6 mm, niepłaskość (wypaczenie) powierzchnia koła zamachowego pod napędzaną tarczą podczas pracy - nie więcej niż 0,2 mm.