Tranzystorowy układ zapłonowy jest bezkontaktowy. Zamiast styku przerywacza rozdzielacz zapłonu posiada bezobsługowy czujnik indukcyjny. Kondensator zapłonowy również nie jest wymagany. Czujnik indukcyjny składa się z magnesu trwałego, uzwojenia i zwory rozdzielacza połączonej z wałkiem rozdzielacza zapłonu.
Czujnik indukcyjny steruje wyłącznikiem tranzystorowego układu zapłonowego, określając momenty załączenia i wyłączenia napięcia doprowadzanego do cewki zapłonowej. Decyduje o tym moment zapłonu.
Ponieważ zwora rozdzielacza -4- obraca się na wale rozdzielacza zapłonu, następuje stała zmiana odległości -3- między zworą rozdzielacza a biegunami stojana. Powoduje to indukcję napięcia przemiennego w uzwojeniu -2-. Zgodnie ze zmianą amplitudy napięcia, wyłącznik wraz z cewką zapłonową wytwarza iskrę zapłonową. Zapłon następuje dokładnie wtedy, gdy bieguny twornika zaczynają oddalać się od biegunów uzwojenia stojana. Na rysunku pokazano również: 1 - magnes trwały; S jest biegunem południowym magnesu trwałego; N to biegun północny magnesu trwałego.
Aby zapobiec przegrzaniu włącznika i cewki zapłonowej, wyłącznik wyłącza zasilanie cewki zapłonowej, gdy zapłon jest wyłączony, a silnik nie pracuje.
Ze względów bezpieczeństwa cewka zapłonowa posiada otwór o średnicy 5,5 mm z zaślepką. Służy do celowego wycieku masy wypełniającej cewkę zapłonową w przypadku awarii przełącznika.